|
وَقُلْ لِعِبَادِي يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ الشَّيْطَانَ يَنْزَغُ بَيْنَهُمْ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلإِنْسَانِ عَدُوًّا مُبِينًا
Muhterem Mü’minler!
Yüce yaratan biz insanları ruh ve beden kabiliyetleri bakımından, diğer canlıların en mükemmeli ve de en üstünü kılmıştır Ayrıcalık olarak da insanlara; düşünme ve konuşma yeteneği vermiş, düşündüklerini ifade edebilmesi ve konuşabilmesi için de, ona özel bir organ olarak dil vermiştir Bu büyük bir nimettir. Bu nimetin şükrünü eda edebilmek için ve onu yerli yerinde Allah’ın istediği şekilde kullanmak gerekir. Yani dilini her çeşit günahtan koruyup, güzel ve faydalı sözler sarf etmelidir. İnsan birçok günahı diliyle işler. Diliyle doğru ve yanlışı ifade eder.
Değerli Mü’minler!
Ağzımızdan içeriye girecek olana dikkat etmek ne kadar önemli ise, ağzımızdan çıkana dikkat etmek de o kadar önemlidir. İnsan iyi ve kötü ne bulursa dilinden bulur. Birçok insan dilinin söyledikleri yüzünden büyük musibetlere uğramıştır. İşte bunun içindir ki, dinimiz bize konuşmanın, söz söylemenin adabını, dilimizin temiz kalmasının yollarını göstermiştir. Bir ayet-i kerimede şöyle buyrulmaktadır: “Görmedin mi Allah güzel bir sözü nasıl misal getirdi? Güzel bir söz; kökü sağlam, dalları göğe yükselen bir ağaç gibidir. Bu ağaç Rabbinin izniyle her zaman meyvesini verir. Allah insanlara böyle misaller getiriyor ki, öğüt alsınlar”(1)
Değerli Mü’minler!
İnsanlarda dil, bir anahtar gibidir. Hayrın da, şerrin de kapısını açabilir. Bu nedenle ağzımızdan çıkacak sözlere dikkat etmeli, aklın ve iman'ın terazisinde tarttıktan sonra söz söylemeliyiz. Düşünmeden söylediğimiz sözlerin, bazen kırgınlıklara, dargınlıklara ve hatta kavgalara kapı açıp insanî ilişkilerin bozulmasına sebep olabileceğini unutmamalıyız. O halde sözlerin en güzelini söylemeli, yeri ve sırası gelmeden her akla geleni konuşmamalıyız. Yüce Rabbimiz bu konuda meâlen şöyle buyurmaktadır: "Kullarıma söyle, sözün en güzelini söylesinler. Sonra şeytan aralarını bozar. Çünkü şeytan insanın apaçık düşmanıdır." (2)
Muhterem Mü’minler!
Peygamberimiz (sav) dilin afetlerinden olan sövmeyi de kesin olarak yasaklamış ve şöyle buyurmuştur: “Bir müslümana sövmek fasıklıktır. Onunla savaşmak ise küfürdür.” (3) Bir başka hadislerinde ise Peygamber Efendimiz; “Birbiriyle sövüşen iki kişin söylediklerinin vebali, mazlum olan karşılık vermedikçe başlayana aittir.” (4) buyurarak asıl günaha girenin sövmeye önce başlayanın olduğunu bildirmiştir. Hutbemi bir hadis-i şerif meali ile bitiriyorum: "Allah'a ve ahiret gününe inanan kimse ya hayır konuşsun, ya da sussun " (5)
(1) İbrahim, 24–25
(2) İsrâ, 53
(3) Riyazü’s Salihın, 3/145
(4) Müslim, 1/18
(5) Kütübü Sitte, Hadis No: 5910
|
